Zwaaien
Zwaaien naar elkaar op de motor en in de camper komt nog voort uit vroegere tijden. Motorrijden was geen luxe vervoermiddel. Het was een ‘relatief’ goedkoop transportmiddel in vergelijking met een auto. Er bestond geen warme thermokleding en geen verwarmde handvatten, Goretex was nog niet uitgevonden en ga zo maar door. Daarnaast was de betrouwbaarheid van de motoren ook niet te vergelijken met die van vandaag en ook de kwaliteit van de wegen was gewoon slecht te noemen. Dus een ongelukje of pech zat toen meer dan nu in een klein hoekje.
Als je dan op een koude winterdag in de kou, met een krant onder je jas om nog een beetje de wind van je lijf te houden, en geteisterd door hagelbuien een collega motorrijder tegenkwam, dan zwaaide je vol respect naar je ‘vriend’. Je wist van elkaar wat je doormaakte, en je wist ook van elkaar dat wanneer je waar dan ook langs de weg stil kwam te staan, dat diezelfde vriend voor jou zou stoppen. Al was het maar om op zijn minst te vragen of ie iets voor je kon doen, of iemand moest waarschuwen. In die tijd hadden alle telefoons nog draadjes. En zelf zou vervolgens natuurlijk hetzelfde voor je vriend doen.
Zo is een traditie geboren.
Bij kampeerauto’s was dit iets anders, er waren er de eerste jaren maar enkelen kampeerauto’s en deze voelden zich met elkaar verbonden. Er waren geen aangelegde camperplaatsen en men stond vrij in de natuur of op parkeerplaatsen. Een andere kampeerauto in de buurt voelde veiliger aan en men zocht elkaar op. Men hielp elkaar onderweg, net als motorrijders. Er waren veel eigen bouw kampeerauto’s, dat gaf ook verbondenheid. Onderweg hielp men elkaar. Natuurlijk zwaaide men naar elkaar ongeacht de nationaliteit. Jammer dat deze traditie steeds meer verdwijnt en men egoïstischer is geworden. Gezwaaid wordt er nog steeds, zij het steeds selectiever en gestopt wordt er zo goed als nooit meer.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.